មានអ្នកជំនួញម្នាក់ចិញ្ចឹងឆ្កែមួយក្បាល។ គាត់ស្រលាញ់ចូលចិត្តវាណាស់ ហើយចាត់ទុកវា ដូចជាសមាជិក ម្នាក់នៅគ្រួសាររបស់គាត់អញ្ចឹង ដោយសារតែភាពឆ្លាតវៃនិងរហ័សរហួនរបស់វា គួរឱ្យជឿជាក់បាន។ នាថ្ងៃ មួយ ពេលដែលអ្នកជំនួញមិននៅផ្ទះ ឆ្កែបានរុះរើកកូរកកាយសម្ភារៈផ្សេងៗយ៉ាងគំហើន ធ្វើឱ្យគេហដ្ឋាន នោះខូចខាត ជាច្រើនអន្លើ។

ពេលដែលអ្នកជំនួញត្រលប់មកវិញទាន់ហេតុការណ៍ ឆ្កែក៏សុំអង្វរការអនុគ្រោះ។ “ ទេ! យើងសុខចិត្ត ចិញ្ចឹមចចកហាសិបក្បាលដ៏កាចសាហាវ ប្រសើរជាងចិញ្ចឹមឆ្កែដែលមិន ស្មោះត្រង់និង សេចក្តីស្រលាញ់របស់ម្ចាស់ដូចឯងនេះ។”  ក្រោយនោះបន្តិចអ្នកជំនួញក៏ដេញឆ្កែនោះចេញទៅ។ ការបំផ្លាញក្តីស្រលាញ់របស់អ្នកដទៃចំពោះខ្លួន គឺជាទង្វើដ៏លាមកមួយ។ ទំនុកចិត្តនិងក្តីស្រលាញ់ ច្រើនយ៉ាងណា ក៏នឹងត្រូវរលាយអស់ ដោយសារតែអំពើក្បត់មួយ។ កំហុសទោះបើទើបតែធ្វើជាលើកទីមួយក្តី ក៏នឹងបំផ្លាញទំនុកចិត្ត ឱ្យរលាយដែរ។

តើអ្នកយល់យ៉ាងណាចំពោះទស្សនៈរបស់ជនជាតិខ្មែរដែលយល់ថា៖ “ ធ្វើគុណ១០០សំពៅ ទោសមួយចូលទៅរលាយគុណអស់ "

ដោយ​​ ៖ សុធារ៉ា